Sagopa Kajmer - Ne Bilirsin

Dik bir yokuş hayat, başında Azrailiyle bekleyen
Azrail melekten korkma! O bir emri yerine getiren
terbiyen haddini hatırla, kıyametten önce bir
kıyamet kopsa Allah'ım şükür sana, kavuş bana

her gün korkuyu tanıdığım ilk günüm
Her dün sana yaklaştığım bir bölüm
her hüzün sorularıma bir cözüm
Sana yürüdüm , Hak sürüm sürüm
Kalbim saklı kalmış bir cürüm.

Ey benim başımı alıp duvarlara vuran gönüllüm
Sen her böyle yaptığıda bin parçaya bölündüm
düşünmezmi kimse, kim kendini küçük düşürdü?
küçüğüm çünkü kalbim büyüdükçe beden küçüldü

Estir yelleri, hüznün bitsin dertleri
Sen dağıtmazsan gitmez acının küçük fertleri
cümle cümle anlatmakla bitmez sabir halleri
sanma tabiat ana, bunlar Rabbin kızgın selleri

Her gördüğünü hayra yorma, şükret yaz ayında donma
buruk açık düştü kama, bomboş iş üstünde drurma
vurana kadar kaçar turna, harcanmalı zaman boyna
kara hain girer koyna, söylediğine uyma

[Nakarat]
Bunu masal mı sandın?
Etkilemez ölüm beni inan hiç
Beni inan hiç omzundaki yükleri sal dünya
Yan gönül yan
Kalpten düştü yaşama sevincim inan
Sevincim inan kalpten düştü kıyım yakın artık
Bunu oyun mu sandın?
Hileni ancak kendine yedirirsin sen
Yedirirsin, yedirirsin ye de bitir git artık
Pes ettim mi sandın?
Taarruzumun yönünü sen ne bilesin?
Sen ne bilirsin neyi bildin ki, yönünü bileceksin?



Sago Verse:
Sahte tüfeği kafama dayamış korkmamı bekliyosun
Düşüncemin geldiği yere git!... Kendine yer kap!...
Burası benim ilim yerim, kendimle ilgili sorunum varsa
Bırak doktorum olan "Ben" Uğraşayım.
Şeytan yoluna girişleri annem keserdi, giremezdim.
Babam için cennet gerekli, ben hep bunu bildim.
İçimdeki ateşle oynamaktan yanıyoriçim.
Ve birgün memleketten 750 km ileri gittim.
Yarın için bir defans taktiği bulmalıyım.
Çok kişiyi öldürdüm, cesetlerinde parmak izim yoktu.
Soğukluk içimi ürpertti, damar kanım dondu.
Bu yeniden başlamasından korktuğum kaçıncı sondu?
Canım yandığında birkaç hafta bağırdım!...
Fırçayı elime aldığımda ilkin anılarımı boyarım.
Gelecek adına hiçbir hayali resme dökemez parmaklarım.
İçimde iyiliklerimin dedikodusunu yapan şeytanlarım.
Zaman akıp gittikçe gözlerim daha çok doluyor
Vakit gider gelmez, işte bu canımı çok sakıyor
Hata ve yanlışlarım çırılçıplak, o kadar utanç vericiki!...
Benim böyle olmamam gerektirdi.